مدارس و والدين دهه شصتي

در مهر ماه مدارس طبق دستورالعمل وزارتخانه بايد انجمن اوليا و مربيان را تشكيل بدهند و براي اين منظور از ميان والدين داوطلب به تناسب جمعيت مدرسه چند نفر با راي ساير والدين مدرسه انتخاب مي‌شوند تا به نمايندگي از اولياي مدرسه در اين انجمن در كنار مدير و معاونان و نماينده دبيران براي يك‌سال تحصيلي به عنوان بالاترين ركن مديريتي و نظارتي فعاليت كنند، ركني كه در راس آن نماينده اوليا به عنوان رييس انجمن اوليا و مربيان قرار دارد. اين انجمن ظرفيتي است كه متاسفانه به جاي اينكه بيشتر در خدمت دانش‌آموزان و والدين باشد در خدمت مدير و عوامل مدرسه است و بسياري از مديران نگاه ابزاري به اعضاي انجمن به ويژه در جمع‌آوري پول و تهيه امكانات و تجهيزات و كمبودها دارند و به ندرت نمايندگان اولياي مطالبه‌گر حق خود و دانش‌آموزان هستند مگر اينكه در تركيب نمايندگان والدين، افرادي جسور و مطالبه‌گري وجود داشته باشند و مدير و پرسنل مدرسه هم انتقادپذير بوده و از مطالبه‌گري آنها استقبال كنند. اما انتظار مي‌رود اكنون كه والدين دانش‌آموزان بيشتر دهه شصتي هستند كمي اوضاع تغيير كند و كساني كه در شرايط ويژه سياسي و اجتماعي زندگي كرده‌اند و خود مدارس دهه شصت و هفتاد  را تجربه كرده‌اند حالا براي اينكه فرزندان‌شان از مدارس كارآمدي بهره‌مند شوند بايد هنجارشكني نموده و از ظرفيت انجمن‌هاي اوليا و مربيان مدارس استفاده لازم را در اين راستا ببرند. والدين دهه شصتي به‌خوبي مي‌دانند كه مدرسه‌اي مي‌تواند تضمين‌كننده فرداي فرزندان‌شان باشد كه پويا و تشويق‌كننده و تقويت‌كننده خلاقيت و نوآوري و افزايش‌دهنده اعتماد و عزت نفس دانش‌آموزان باشد و براي اين منظور تفكر نقاد و روحيه پرسشگري و پژوهش‌محوري بايد ترويج و تحسين و تقويت شود.
شكاف بين خانه و مدرسه بايد توسط مطالبه‌گري والدين كاسته شود چراكه امروز نسل جديد قرباني شكاف‌ها به ويژه شكاف بين خانه و مدرسه و شكاف اين دو با جامعه است و اين شكاف‌ها آسيب‌هاي متعددي را در ابعاد مختلف بر كودكان و نوجوانان وارد نموده و خواهد نمود.

مدارس وظيفه دارند پيوند اوليا و مربيان را به‌طور معنادار برقرار كنند، پيوندي كه در واقع هدفش كاهش اين شكاف است و اين پيوند با تشكيل انجمن‌هاي صوري و ابزاري برقرار نخواهد شد اگر باور عميق به نقش مكمل و اگر التزام عملي به نقش موثر وجود نداشته باشد شاهد مدارسي نخواهيم بود كه به نيازهاي نسل جديد پاسخ بدهد و نسلي كه صدايش در مدرسه شنيده نشود و مطالبه او توسط والدين مورد توجه قرار نگيرد بيگانه با نظام ارزشي و ساختارهاي اجتماعي آبستن هنجارشكني‌هاي خواهد بود كه همه‌چيز و همه كس حتي خود را تهديد خواهد كرد.